- cığır
- is.1. Gediş-gəlişdən əmələ gələn ensiz, dar yol. Evlər, damlar, taxtapuşlar gümüş kimi ağarır; Qar tapdanıb, palçıq olub, dağda cığır qaralır. A. S.. İzzət qarı . . Qumru ilə bərabər oba altından keçib, yamacda burulan cığıra düşdü. Ə. M.. Elxan həmin cığırı tapıb, sevincək Oqtayı səslədi. . M. Rz..2. məc. Yol, istiqamət, cərəyan. İncəsənətdə yeni cığırlar. – Tanıtdı körpələrə; Şanlı sabaha gedən; Cığırları, izləri. B. V.. Cığır açmaq – 1) istiqamət vermək, yol açmaq; 2) yeni istiqamət (cərəyan) yaratmaq.3. məc. İz, xətt. Qız cavan idi. Qara saçlarına ağ cığır, girdə, tər sifətinə qırış düşməmişdi. B. Bayramov. <Məmmədin> səliqə ilə yana daradığı sıx, qara saçlarında ağ tüklər dolaşıq cığırlar açmış, gicgahları tamam çallaşmışdı. V. Şıxlı.◊ Cığırdan (cığırından) çıxmaq – bax cızığından çıxmaq («cızıq»da).
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.